Litanie van het thuisgeluid

Jacob Vanneste (1990) woont en werkt in Brussel. Opgeleid als klassiek percussionist aan het conservatorium van Brussel, heeft hij altijd een grotere interesse gehad dan het pure ambacht van het musiceren. Zijn zoektocht naar eigen wegen in de klankwereld leidden hem tot verschillende projecten in verschillende soorten klankgerelateerde kunst. De belangrijkste kern van zijn artistieke werk zijn zowel creatie als verwondering, samen met een grote aandacht voor de geluidservaring. Vaak gaat dit samen met een ongewone live-setting naar het publiek toe. Voor de meeste van zijn werken werkt hij samen met componisten en andere kunstenaars uit andere artistieke velden.

Charlotte Peys (1987) studeerde cultuurwetenschappen in Maastricht en illustratie in Gent. Ze beschouwt tekenen en schrijven als relationele aangelegenheden. Het is een trekken van lijnen, het zichtbaar maken van onderliggende verbindingen, het openvouwen van ruimtes. Ze zoekt in haar werk telkens opnieuw naar de meest passende vorm om een gesprek mogelijk te maken. Ze trekt lijnen tussen mens en niet-mens, tussen wat was en wat is, tussen feit en fictie, tussen mens en omgeving en heeft honger naar projecten waarin verbinding en ontmoeting met alles rondom centraal staan.

Maud Vanhauwaert schrijft en maakt. Ze behaalde een masterdiploma Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Antwerpen en een masterdiploma Woordkunst aan het Conservatorium van Antwerpen, waar ze nu zelf doceert. Voor haar poëziedebuut ‘Ik ben mogelijk’ (2011, uitgeverij Querido) kreeg ze de Vrouw Debuut Prijs, voor haar bundel ‘Wij zijn evenwijdig_’ (2014, Querido) de Hughues C. Pernathprijs en de Publieksprijs van de Herman De Coninck- wedstrijd. In haar werk zoekt ze naar speelse theatrale vormen om poëzie publiekelijk te maken. Met haar performances trad ze op, op radio en tv, in binnen- en buitenland, van opera tot schapenstal. Ze werd aangesteld tot ereburger van de stad Veurne en 2018-2019 was ze stadsdichter van Antwerpen. In mei 2020 verscheen Het stad in mij (Das Mag), een monument van meer dan 300 pagina's.

Moya De Feyter (Antwerpen) debuteerde in 2018 met Tot iemand eindelijk. Een jaar later verscheen Massastrandingen, een caleidoscopische poëziebundel waarin de destructie van onze leefomgeving centraal staat. In maart 2020 besloot ze een Nederlandstalige tak van Poets for the Planet op te richten. Zo begon het verhaal van de klimaatdichters.
- de soundscape bij Moya's tekst werd verzorgd door
Jeyda Yagiz studeerde af als grafisch vormgever in Londen en werkt momenteel voor een videobedrijf. Daarnaast is ze fotograaf, decorontwerper en videomaker van onder andere Home/Thuis, een poppenhuisfilm die werd geselecteerd voor het ZEBRA Poetry Film Festival in Berlijn en het 9e International Poetry Festival in Athene.

Anna Carlier (Gent) schrijft, maakt en speelt. Ze creëert het liefst imaginaire werelden die aanvoelen als nieuwe werkelijkheden. Ze beeldhouwt die werelden nauwkeurig met taal en schuwt geen absurdisme. Ze presenteert haar werk met haar gezelschap Compagnie de Kolifokkers. Haar blog met gedichten heet Andermans Gedichtengoed. Met KRUIN won ze de internationale KAAS & KAPPES-prijs 2016, de schrijfwedstrijd ‘Het woord aan het woord’ van hetpaleis en stond ze op de longlist van de Kindertheaterpreis 2018. Hertenleer, een dystopische monoloog over de toekomst van een kind in een wereld die drastisch veranderde door de klimaatopwarming, werd genomineerd voor de toneelschrijfprijs 2020.

Maarten Inghels is een schrijver en kunstenaar die zich niet tot een blad papier beperkt. Zijn gedichten verschenen als tatoeage (‘Honger’), als enquête waarin hij de staat van de samenleving opvroeg (‘Volksbevraging’) en werden geplant met eetbare zaadjes (‘Wanneer wij zomer zaaien in elkaar’). Met een literaire voettocht langs de Schelde controleerde hij de stroom van bron tot monding op onregelmatigheden en oneffenheden, en hij dreef op een eenwoordgedicht de IJzer af. Met zijn laatste boek Contact (De Bezige Bij, 2018) verbindt Inghels poëzie, beeld en acties die ontstaan zijn tijdens zijn Stadsdichterschap van Antwerpen.

Paul Demets deelt met veel plezier zijn kennis met zijn studenten in KASK (Hogent) en aan de UGent. Hij is dichter en poëzierecensent voor o.a. De Standaard. In 2018 publiceerde hij De klaverknoop, genomineerd voor de Herman de Coninckprijs, de Paul Snoekprijs en de vijfjaarlijkse poëzieprijs van de KANTL. De bundel werd bekroond met de Jan Campertprijs. In 2020 verschenen de bundels De aangelanden en De hazenklager. Die laatste bundel staat op de shortlist van de Grote Poëzieprijs. Recent publiceerde hij zijn Raveelbundel Het web van omtrek.

Freek Mariën (Gent, 1988) is schrijver en theatermaker. Hij is artistiek leider bij Het Kwartier, waarmee hij jeugd- en volwassenenvoorstellingen maakt met focus op een straffe tekst, een stevige inhoudelijke basis en een niet-evidente vorm of thematiek. Hiernaast is hij gastdocent schrijven aan LUCA Drama. Freek won o.a. de internationale Kaas & Kappesprijs 2012 en 2020, de Prijs voor de Letterkunde Oost-Vlaanderen 2014 en de Taalunie Toneelschrijfprijs (winnaar 2015, nominatie 2017 en 2019). Zijn teksten worden in het Duits en Engels vertaald.

Ruth Mellaerts (1986) studeerde Taal-en Letterkunde aan de KULeuven, waarna ze aan het RITCS een Verkorte Bachelor en Master Schrijven volgde. Ze studeerde af in 2010 en werkte sindsdien als dramaturg voor verschillende theatergezelschappen. Daarnaast werkt ze als scenarist voor film en televisie. In 2016 schreef ze ‘Soms ben ik een ontdekkingsreiziger’, een bundel met kortverhalen die werd geïllustreerd door Charlotte Peys en Toon Delanote.
Sinds 2017 werkt Ruth als docent Schrijven op het RITCS en Luca School of Arts, Brussel.

Pim Cornelussen (1989) werkt in verschillende hoedanigheden in de podiumkunsten, onder andere als dramaturg en programmamaker bij Festival Cement. Hij schrijft voor theater en poëzie. Zijn werk situeert zich op het grensvlak van artistieke verbeelding, filosofische beschouwing en wetenschappelijke nabijheid. Hij had afgelopen jaren residenties bij KAAP, workspacebrussels, Plan B, ZK/U Berlijn en KONNEKTOR en is kernlid van de klimaatdichters.

David Troch heeft wel eens een hekel aan hoofdletters en noemt zichzelf de uitvinder van het eenlettergreepgedicht. Naast auteur en schrijfdocent beweert hij Gents stadsdichter op rust te zijn en aan de wieg van het literaire tijdschrift Kluger Hans te hebben gestaan.